Niezależność to uniwersalne pragnienie samodzielności. Motywuje nas do tego, by samemu dbać o siebie i nie prosić innych o przysługi czy pieniądze. Niezależność skłania ludzi do podejmowania samodzielnych decyzji. Zaspokojenie tego pragnienia daje nam radość osobistej wolności, niezaspokojenie natomiast – poczucie zależności.

Pragnienie niezależności skłania nas do indywidualizmu lub wyróżniania się jako jednostka. Pragnienie to jest silne zwłaszcza w okresie dorastania. Wiele  nastolatków, których silnie motywuje niezależność, szuka sposobów zwrócenia na siebie uwagi i na przykład zapuszcza bródkę albo nosi oryginalne ciuchy. […]

Niezależność jest korzystna ze względu na przetrwanie, ponieważ skłania młodych ludzi, by opuścili dom rodzinny i zaczęli sobie radzić na własną rękę. W świecie zwierząt motywuje ona do poszukiwań jedzenia na dużym obszarze, co zwiększa szansę na zdobycie pożywienia i przetrwanie.

Ludzie o silnym podstawowym pragnieniu niezależności są samodzielni. Niekiedy wolność osobista jest dla nich wszystkim, nie lubią być zależni od innych. Czasami bardzo ważne jest dla nich, by coś zostało zrobione tak, jak oni chcą (albo tak jak chcę, albo wcale). Nie zawsze są skłonni do współpracy i ustępstw. Bywa, że w ocenie sytuacji lub innych ludzi nie kierują się intuicją, lecz logiką, prezentując racjonalne naukowe podejście. […]

Ludzie o słabym podstawowym pragnieniu niezależności liczą na to, że inni zaspokoją ich potrzeby. Cenią sobie wsparcie duchowe, zwłaszcza przy podejmowaniu decyzji. Bywa, że nie lubią demonstrowania indywidualności. W swoich ocenach często polegają na intuicji. Typowe dla nich cechy osobowości to pokora, poleganie na innych, skłonność do mistycyzmu i emocjonalność.

Komentując, udostępniając (poniżej szybka opcja), “lajkując” doceniasz moją pracę i pomagasz dotrzeć temu artykułowi do większej liczby osób – DZIĘKUJĘ <3

Fragment książki „16 pragnień. Analiza motywacyjna” wydawnictwa Pruszyński i S-ka