You are currently viewing DDA – rozwój systemu zaprzeczeń

DDA – rozwój systemu zaprzeczeń

DDA – rozwój systemu zaprzeczeń

Jednym z głównych zadań rodziny jest tworzenie klimatu emocjonalnego. Zadanie to sprowadza się do strategii, które rodziny obierają celu w rozwiązywania konfliktów. Konflikty występują wszędzie, jednak rodziny z problemem alkoholowym częściej odbierają strategię „wymijania konfliktów” niż ich rozwiązywania.

Zaprzeczenie i negowanie, są mechanizmami obronnymi, po które rodziny z problemem alkoholowym sięgają najczęściej, chcąc poradzić sobie ze swoim cierpieniem.

Chociaż zaprzeczanie pomaga rodzinie przetrwać, umożliwia także trwanie choroby.

Mechanizm powstania systemu zaprzeczeń w rodzinie z problemem alkoholowym

Jednym ze sposobów, w jaki osoby współuzależnione próbują złagodzić problem dręczący rodzinę jest udawanie, że wszystko jest w porządku. Chcą przy tym, by również dzieci widziały sytuację w ten właśnie sposób. Osiągają ten cel kosztem okaleczenia postrzegania rzeczywistości przez dziecko:

Twój ojciec nie jest alkoholikiem, ma tylko depresję / Matka wcale nie piję tak bardzo.

Zaprzeczenie istnienia problemu alkoholowego w obrębie rodziny dokonuje się również za pomocą strategii Kozła ofiarnego. Konflikt rozwijający się wokół alkoholu spycha się, za pomocą odwrócenia uwagi od alkoholika na nietypowe zachowanie innego członka rodziny, na ogół dziecka, któremu przeznaczoną tą rolę. W rezultacie czasowo zmniejsza się napięcie i niepokój związane z alkoholizmem. Ostatecznie jednak stres i konflikt związany z alkoholem przybiera na sile i proces projekcji trzeba powtarzać.

Jak na ironię, mimo iż to zaprzeczenie pomaga rodzinom znosi cierpienie, pomaga również rozwijać się chorobie.

Z powodu negowania przez współuzależnionych rodziców faktów i zdarzeń, których dziecko było świadkiem, odczuwa ono zakłopotanie i brak zaufania dla własnego postrzeganie rzeczywistości.

Zaczyna tłumić swoje podejrzenia i bagatelizować związane z nimi uczucia:

„Skoro tak mówi mamusia, widocznie rzeczy nie mają się tak źle, jak mi się wydaje”.

Dzieci często rozdzielają obraz pijącego rodzica na dwie połowy: dobrą i złą, a do uczuć wiążących się z jego chorobą starają się przywiązywać jak najmniejszą uwagę. W wieku dziewięciu lat typowe dziecko alkoholika wątpi i zaprzecza swoim spostrzeżeniom oraz osobom z zewnątrz chcącymi je przekonać o problemie alkoholowym rodzica. Zatajają i zaczynają kłamać także wobec swoich rówieśników po to, by ukryć bolesną rzeczywistość w której zmuszone są żyć:

Są zawstydzone tajemnicą skrywaną w ich rodzinie i izolowane przez nią, dręczy je gniew i poczucie winy. Nauczono je, by zaprzeczały istnieniu problemów i związanym z nimi własnym uczuciom. Odczuwają silną potrzebę zachowania lojalności, co powoduje, że ujawnienie rodzinnej tajemnicy postrzegają jako zdradę; czują się pozbawione wszelkich nadziei.

Dzieci przenoszą swoją postawę negowania na młodsze rodzeństwo lub na innych członków rodziny. Starsze dzieci wypaczają obraz rzeczywistości swojego młodszego rodzeństwa poprzez zaprzeczenie. Starsze rodzeństwo, może strofować raz po raz młodsze rodzeństwo za ujawnianie na forum grupy rodzinnych tajemnic – nawet, gdy wszystkie obecne dzieci pochodzą z rodzin alkoholowych i nie zostały zapewnione warunki dla zachowania w tajemnicy wszystkich wypowiedzi. To właśnie poprzez rozwój systemu zaprzeczeń rodziny alkoholowe nabywają cechy odróżniające je wyraźnie od rodzin zdrowych. Występują również efekty długofalowe na dzieciach, które dorastają w tych rodzinach, stosują one zaprzeczenie jako sposób radzenia sobie z konfliktami, wywołanymi alkoholizmem.

Kiedy rodzić stara się konflikt rozwikłać a nie spychać, dzieci uczą się że jest to normalna część życia rodzinnego i że można sobie z tym poradzić, a powstałe rany zagoją się. Kiedy natomiast konflikt próbuje się spychać na bok, dzieci dowiadują się, że jest to coś tak mrocznego, niebezpiecznego iż należy go unikać zawsze jaką cenę – wówczas rany emocjonalne zaczynają się jątrzyć.

Jeżeli rodziny dopuszczają wszystkich członków do brania udziału w konflikcie w sposób uczciwy i produktywny, pomiędzy ludźmi wytwarza się poczucie własnej wartości i akceptacji. Dla odmiany, kiedy rzeczywistości wypacza się przed oczami dzieci byle tylko chronić rodzinę przed cierpieniem z racji alkoholizmu, wówczas rodzi się brak wiary w siebie. Dzieci z rodzin alkoholików przenoszą lekcje ze swojego dzieciństwa w dorosłe życie. Ponieważ rodzinami z problemem alkoholowym rządzi zaprzeczenie, dzieci z tych rodzin przenoszą w swoje dorosłe związki przesłanie, że konflikt nie jest czymś normalnym i  do zażegnania, że oni sobie z nim nie poradzą – dlatego należy go unikać, nawet za cenę kłamstwa.

Co możesz zyskać porzucając system zaprzeczeń?

Mierząc się z „rzeczywistością w której wyrosłeś” nareszcie dopuszczasz do siebie emocje, zaczynasz zdawać sobie sprawę z tego kim jesteś, jakie masz potrzeby i czego Ci brakuje. Zaczynasz rozumieć, że to co się wydarzyło w Twoim dzieciństwie, wciąż jest jeszcze żywe, ponieważ nigdy nie zostało adekwatnie wyrażone. Widzisz mechanizmy postępowania, które rządzą Tobą i mają wpływ na Ciebie, Twoją rodzinę, związki, przyjaciół, pracę. Kiedy się z nimi oswoisz, będziesz także potrafił je opanować i w razie potrzeby – zmienić.

Pamiętaj, że niezależnie od tego w jakim miejscu się znajdziesz, będzie tam zawsze jedna osoba – Ty sam. Dlatego bądź dla siebie najważniejszy i zadbaj o siebie.

Nieważne skąd pochodzisz. Ważne dokąd zmierzasz.

Udostępniając (poniżej szybka opcja), “lajkując” pomagasz dotrzeć temu artykułowi do większej liczby osób. Jeśli możesz podziel się tym artykułem ze znajomymi.

Konsultacje z psychologiem online

Bez wychodzenia z domu

Psycholog Wojciech Klęk

Witaj! Na imię mam Wojtek, jestem psychologiem oraz psychoterapeutą poznawczo-behawioralnym (w trakcie szkolenia). 0d 2014 roku przewodzę społeczności Świadomie Przez Życie i pomagam ludziom wprowadzać zmiany w życiu poprzez szkolenia oraz sesje indywidualne. W pomocy psychologicznej wspieram klientów w poszerzaniu samoświadomości, przepracowaniu trudnych emocji oraz wypracowaniu nowych, skutecznych metod radzenia sobie z problemami. “Sama wiedza nie wystarczy, trzeba jeszcze umieć ją stosować” Kładę nacisk na praktykę, zależy mi by klienci po sesjach wdrażali wyniesioną wiedzę w swoim życiu. Doświadczali i kreowali go swoimi działaniami / brakiem działań, decyzjami / brakiem decyzji. W pracy coacha towarzyszę klientowi w procesie odkrywania jego mocnych stron, ustalaniu celów zgodnych z jego wartościami życiowymi oraz wdrożeniu skutecznych metod działania. Dzielę się swoją wiedzą oraz dostarczam narzędzia, które ułatwiają wprowadzenie pożądanej zmiany. Fascynuję się kulturą Japonii. Praktykuję ZEN – sztukę uważności oraz Kaizen – wprowadzanie zmian małymi krokami. Mieszkam w Bielsku-Białej.

Ten post ma 2 komentarzy

Dodaj komentarz