Uzdrawianie ran emocjonalnych jest procesem samo-eksploracji, który może zapewnić nieograniczone korzyści bez względu na to, na jakim etapie życia się znajdujesz. Resentyment, nienawiść do innych i samego siebie możne być blizną, kryjącą truciznę,  która zatruwa życie. Przebaczenie jest najlepszym antidotum na tę toksyczność, bez względu na to, czy ty prosisz kogoś, aby ci wybaczył, ty przebaczasz komuś, kto cię skrzywdził, czy też sam wybaczasz sobie.

DDA wybaczenie

Zanim rozpoczniesz uzdrawiającą podróż, ważne jest, abyś wiedział, że przebaczenie to nie to samo, co puszczanie w niepamięć. „Przebacz” i „Zapomnij” nie są tym samym.

Aby iść do przodu, musisz zmierzyć się z prawdą o tym, co się stało. Kiedy przestaniesz uciekać od tego, co się stało i zaakceptujesz, że nie możesz zmienić przeszłości, znajdziesz motywację do zrobienia czegoś wartościowego dla siebie, dlatego: wybacz i uzdrów siebie.

Wyrażanie swojego przebaczenia bezpośrednio osobie, która cię skrzywdziła, nie zawsze jest konieczne lub możliwe. Przebaczenie komuś, kto cię skrzywdził ma przynieść korzyści przede wszystkim tobie. Proces wybaczania i uwalniania myśli i uczuć, które utrzymywały cię w przeszłości, można osiągnąć bez udziału sprawcy. Przebaczenie pozwali ci uwolnić się od żalu i urazów, które pochłaniają twoją cenną energię życiową.

Przebaczenie nie wymaga od nas, abyśmy przymknęli na coś oczy, a raczej abyśmy je tak naprawdę otwarli.
~Richard Paul Evans

Zanim będziesz w stanie przebaczyć, ważne jest, abyś w pełni doświadczył i uwolnił wypierane dotąd uczucia związane z emocjonalną raną – gniew, smutek, wstyd, strach są emocjami, które często dominują życie osób z syndromem DDA, jednak są wypierane i tłumione. Czasami napisanie listu wyrażającego to, co czujesz teraz i co czułeś w przeszłości, może pomóc ci uwolnić się od negatywnych emocji. Nie musisz wysyłać tego listu, ważne by dać ujście emocjom.

DDA wybaczenie sobie

Wybaczenie sobie może być trudniejsze niż przebaczenie komuś innemu. Pod pozorem bycia osobą, która radzi sobie ze wszystkim, DDA skrywają głęboki smutek, złość, brak zaufania zarówno do innych, jak i do siebie, a także autoagresję. Obwiniają się o wszystko to, co złe, a na negatywne zdarzenia reagują nieadekwatnie, zbyt emocjonalnie. Te skrajne uczucia są sygnałem przebijania się przykrych wspomnień nie tyle do umysłu, co do życia emocjonalnego. Głównym celem terapii DDA jest nawiązanie takiego kontaktu ze swoimi odczuciami, który pozwoli na odreagowanie nieuświadomionych do tej pory emocji. Dzięki temu pojawi się możliwość nawiązywania kontaktu z samym sobą w coraz bardziej spokojny sposób. Uczucia stają się wyciszone, ale nie wyparte czy wymazane.

Jeśli przyjmiesz realistyczne podejście do słabości i niedoskonałości ludzkich istot, przebaczenie sobie i innym może będzie łatwiejsze. Ludzie popełniają błędy. Działamy w oparciu o własne doświadczenia i światopoglądy. Wszyscy jesteśmy bałaganem emocji i genetyki.

Pomocne w wybaczeniu innym i sobie może być rozważenie życiowych doświadczeń. Im więcej wiesz o siłach, które prowadziły do ​​czyichś wyborów i działań wobec ciebie, tym wyraźniej widzisz wrodzoną niedoskonałość bycia człowiekiem.

Na przykład, powiedzmy, że twój ojciec opuścił twoją rodzinę, gdy byłeś młody, a właśnie otrzymałeś od niego list z prośbą o twoje wybaczenie. Czy poznanie motywów, które kierowały jego działaniami – porzucenie przez własnego ojca, jego młody wiek, kiedy się pojawiłeś, jego alkoholizm – usprawiedliwia jego działanie? Nie, ale może ułatwić Ci dostrzeżenie jego człowieczeństwa i przebaczenie mu. Współczucie i jednoczesne postawienie granic innym nie wyklucza się. Możesz powiedzieć „wybaczam ci, jednak nie chcę cię w moim życiu”.

Terapia DDA

Aby przebaczyć sobie i innym, spróbuj złagodzić swoje nastawienie do bycia człowiekiem i zrozum, że ludzie są omylni i popełniają błędy.

Kiedy ludzie lepiej rozumieją motywy swojego zachowania, mogą się zmienić. Psychoterapia, czyli „odkrywanie siebie”, własnych motywów działania oraz wyzwalaczy emocji, prowadzi do uzdrowienia DDA.

Odpuszczanie urazów i żalów – innymi słowy, praktykowanie przebaczenia – wymaga poznania siebie i swoich emocjonalnych ranach. Musisz zaakceptować to co się wydarzyło, doświadczyć emocji, które wypierałeś, przetworzyć je i uwolnić się od nich, jeśli chcesz „opuścić przeszłość” silniejszy.

Na zakończenie tego artykułu posłużę się słowami Haruki Murakami: „Kiedyś poważnie wierzyłem, że mogę uciec od samego siebie – jeżeli tylko bardzo się postaram. Ale zawsze trafiałem w ślepą uliczkę. Dokądkolwiek zmierzałem, zawsze pozostawałem taki sam. To, czego ci brakuje, nigdy się nie zmienia.”

Jeśli zmagasz się z syndromem DDA, rozważ psychoterapię.

Komentując, udostępniając, “lajkując” doceniasz moją pracę i pomagasz dotrzeć temu artykułowi do większej liczby osób – DZIĘKUJĘ <3