Pragnienie porządku to pragnienie życia w stabilnym i zorganizowanym otoczeniu. Zaspokojenie tego pragnienia daje poczucie komfortu, niezaspokojenie powoduje dyskomfort. W pragnieniu porządku chodzi o formę, stabilność i czystość; nieporządek to bezkształtność, zmienność i brud. Pragnienie porządku motywuje nas do planowania, układania harmonogramów i organizowania.

Porządek przyczynia się do przetrwania, ponieważ motywuje do utrzymania czystości. […] Ludzie przejawiają przejawiają pragnienie, by rzeczy były „na swoim miejscu”, i wolą czystość od brudu. Wszystkie społeczności ludzkie przedkładają czystość nad brud.

Ludzie o silnym podstawowym pragnieniu porządku są zorganizowani.  Schludność, ład i punktualność są dla nich bardzo ważne. Często zwracają uwagę na szczegóły, stosują się do zasad i harmonogramów, czują się komfortowo w sytuacjach przewidywalnych i względnie niezmiennych. Ważne bywają dla nich rytuały. […] Typowe dla nich cechy osobowości to staranność, mała elastyczność, metodyczność, schludność, zorganizowanie, precyzyjność, przygotowanie, punktualność, wnikliwość, czystość.

Ludzie o słabym podstawowym pragnieniu porządku są elastyczni. Dobrze znoszą niejednoznaczne lub niejasne sytuacje.Bywa, że wyłamują się z wszelkich ram, za nic mają reguły i harmonogramy. Często zmieniają plany i decyzje. Skupiają się na „obrazie całości” do tego stopnia, że mogą im umknąć kluczowe szczegóły. Typowe dla nich cechy osobowości to zmienność decyzji, niezorganizowanie, elastyczność, intuicja, niechęć do planowania, podejmowanie decyzji w ostatniej chwili, spontaniczność, opieszałość, niechlujstwo.

Komentując, udostępniając (poniżej szybka opcja), “lajkując” doceniasz moją pracę i pomagasz dotrzeć temu artykułowi do większej liczby osób – DZIĘKUJĘ <3

Fragment książki „16 pragnień. Analiza motywacyjna” wydawnictwa Pruszyński i S-ka