Don Moguel Ruiz. Uwielbiam jego książki oraz przesłanie jakie z nich płynie. Chętnie do nich wracam. W dzisiejszym wpisie podzielę się z wami moimi ulubionymi cytatami Ruiza. Który najbardziej przemawia do Ciebie?
Być świadomym oznacza otworzyć oczy, aby zobaczyć prawdę. Kiedy dostrzegamy prawdę, widzimy wszystko takim, jakie jest, a nie takim, jakie wierzymy, że jest, lub chcemy, żeby było. Świadomość otwiera drogę niezliczonym możliwościom.
W całym Twoim życiu nikt nigdy nie skrzywdził Cię bardziej niż Ty siebie. Przy czym tyle krzywdy, ile zniesiesz od siebie tyle samo jesteś w stanie znieść od innych. Jeżeli ktoś, krzywdzi Cię odrobinę bardziej niż Ty sam krzywdzisz siebie, prawdopodobnie odejdziesz od tej osoby.
Zatem, jeśli się na mnie wściekniesz, wiem,że dotyczy to Ciebie. Ja jestem tylko wymówką, żeby się wściec.
Istnieją miliony mężczyzn i kobiet, a każdy jest jedyny w swoim rodzaju. Jedni będą świetnie do ciebie pasować, inni wcale. Możesz się zakochać w każdym, ale do tego, żeby być z kimś na co dzień, potrzeba ścisłego dopasowania się, odpowiedniego wyboru. Ta osoba nie musi być absolutnie taka sama jak ty. Razem musicie być jak klucz w zamku – układ, który działa.
Nie jesteśmy już dziećmi i jeśli pozostajemy w toksycznym związku, to dlatego, że akceptujemy jego szkodliwość, wierzymy, że na nią zasługujemy. Istnieje pewien limit trucizny, jaki jesteśmy w stanie znieść. Nikt jednak w całym świecie nie szkodzi nam, nie obraża, nie poniewiera, nie wykorzystuje nas tak, jak my sami. Równocześnie limit samoponiżania równa się limitowi, jaki możemy wytrzymać ze strony innych ludzi.
To jest uzdrowienie. Opiera się ono na trzech filarach – prawdzie, przebaczeniu i miłości do samego siebie.
(…) jeden z proroków starożytności powiedział: „Nie ma większego ślepca niż ten, kto nie chce widzieć. Nie ma gorszej głuchoty niż u tego, kto nie chce słuchać. I nie ma większego szaleńca niż ten, kto nie chce rozumieć”.
Możemy zmienić swój świat wyłącznie zmieniając postać pierwszoplanową – nas samych.
Mając psa czy kota, pomyśl, jak odnosisz się do swojego pupila. Rozważmy dla przykładu twój związek z psem. Zwierzę wie, jak sobie ułożyć z tobą doskonale stosunki. Jeśli twój pies napsoci, a ty będziesz się na niego gniewać – pies nie dba o to, po prostu cię kocha. Nie ma żadnych oczekiwań. Czyż to nie wspaniałe? A jak jest z twoją dziewczyną, twoim chłopakiem, twoim mężem czy żoną? Oni wszyscy mają mnóstwo oczekiwań, które w dodatku stale się zmieniają.
Pies odpowiada tylko za swoją połowę związku z tobą. Jedna połowa tego związku jest absolutnie normalna, oczywiście część należąca do psa. Kiedy wracasz do domu, szczeka, merda ogonem, łasi się, ponieważ jest szczęśliwy, że cię widzi. Doskonale wywiązuje się ze swej roli, a ty wiesz, że to jest doskonały pies. Twoja część waszego związku również jest prawie doskonała. Rozumiesz swoją odpowiedzialność: karmisz psa, dbasz o niego, bawisz się z nim. Kochasz go bezwarunkowo. Zrobisz dla niego niemal wszystko. Ty wywiązujesz się ze swych zadań doskonale, i pies też.
Większość ludzi jest w stanie wyobrazić sobie taki typ relacji ze swoim psem, a dlaczego nie z kobietą czy mężczyzną? Czy znasz jakąś kobietę lub jakiegoś mężczyznę, który nie jest doskonały? Pies jest psem i to jest dla ciebie zrozumiałe. Nie musisz poczuwać się do odpowiedzialności za swego psa, aby zrobić z niego psa. Pies też nie próbuje zrobić z ciebie dobrego człowieka, dobrego pana. Więc czemu nie pozwalamy kobiecie być po prostu kobietą, a mężczyźnie mężczyzną? Dlaczego nie kochamy ich po prostu za to, jacy są, nie próbując ich zmieniać?
… odpowiedz na pytanie: co sobie zabierasz z tych słów dla siebie?
Komentując, udostępniając (poniżej szybka opcja), “lajkując” doceniasz moją pracę i pomagasz dotrzeć temu artykułowi do większej liczby osób – DZIĘKUJĘ <3
