UNIKANIE, WYCOFANIE, IZOLACJA

Zacznij żyć życiem, którego pragniesz, dzięki technikom terapii TBT

Życie nieustannie stawia nas w sytuacjach, w których działanie w taki czy inny sposób ma znaczenie. W mniej lub bardziej świadomy sposób podejmujemy decyzje, jak to zrobić. Działamy lub pozostajemy „sparaliżowani” – stanie w miejscu to także sposób działania – wyrażamy swoje zdanie lub milczymy, zmieniamy rzeczy lub czekamy, aż zmienią się same: decydujemy się na działanie lub unikanie.

Wszyscy chcielibyśmy, obliczu konfliktu radzić sobie z nim ze spokojem, stanowczością i wyrażać się asertywnie. Jednak wielokrotnie w obliczu takiej sytuacji odczuwamy strach, troskę i dyskomfort, a to powoduje, że staramy się unikać takich sytuacji.

Każdy z nas postrzega sytuację w inny sposób i to warunkuje naszą reakcję. Oznacza to, że biorąc pod uwagę ten sam fakt / sytuację, różni ludzie udzielą różnych odpowiedzi / różnie się zachowają. Trochę generalizując możemy powiedzieć, że istnieją „dwa świetne sposoby radzenia sobie z trudnościami„: działanie lub unikanie. W zależności od wrodzonych predyspozycji, temperamentu, osobowości oraz doświadczeń życiowych, mamy osoby które mają bardziej rozwinięty aktywny styl radzenia sobie, a inni unikający styl radzenia sobie.

Czym jest unikanie?

Unikanie jest sposobem działania… a raczej sposobem niedziałania. Zwykle występuje w sytuacjach, które generują dyskomfort i/lub stres.

Możemy wyróżnić trzy rodzaje unikania:

• Unikanie poznawcze: uważa się, że interweniuje w procesach myślowych, to znaczy unikamy myślenia o wszystkim, co sprawia, że ​​czujemy się źle. Nie tracimy czasu na ocenę problemu i zastanawianie się nad nim, aby znaleźć sposób na jego rozwiązanie. Często mówimy sobie „wolę o tym nie myśleć”. Jednak „nie myślenie” wcale nie jest łatwe i potrzebujemy „zagłuszacza”. Na przykład spędzamy zbyt dużo czasu w sieciach społecznościowych, aby uciec od swoich myśli.
• Unikanie behawioralne : jest najczęstsze i najłatwiejsze do zidentyfikowania, ponieważ widać ją gołym okiem w naszym zachowaniu. Na przykład nie wypowiadamy się publicznie, nie podejmujemy nowych wyzwań, nie wsiadamy do samolotu itp.
• Unikanie emocjonalne lub empiryczne: ten rodzaj unikania odnosi się do unikania odczuwania nieprzyjemnych emocji (strachu, udręki, złości, wściekłości, złości…). Aby ich uniknąć, osoba często ucieka się do niezdrowych zachowań. 

Ważne jest, aby podkreślić, że zachowania unikające, jeśli będziemy je utrzymywać przez dłuższy czas, wpłyną w sposób negatywny na nasze życie i mogą w dość istotny sposób obniżyć jego jakość.

Unikanie… samego siebie

Myślę, że to bardzo ważne, abyśmy nauczyli się rozumieć nasze sposoby unikania kontaktu… z samym sobą, ponieważ te informacje mogą być bardzo odkrywcze. Zwykle będziemy potrzebować pomocy z zewnątrz, aby być świadomym tej sytuacji i przezwyciężyć bezwładność emocjonalnego unikania, do której jesteśmy przyzwyczajeni.

Niektórzy autorzy opisują pięć strategii, których używamy, aby nie odczuwać i unikać naszych emocji:

• Nie zwracanie uwagi na własne myśli: wolę spędzać czas na myśleniu o problemach innych ludzi, niż spędzać czas na myśleniu o własnych trudnościach.
• Unikanie tych sytuacji lub osób, które aktywizują nas na poziomie emocjonalnym: na przykład unikanie spotkań grupowych, aby nie stawić czoła trudnościom bycia w relacji.
• Zastępowanie emocji, których nie chcę odczuwać innymi: na przykład używam gniewu lub wściekłości, aby uciec od odczuwania smutku i strachu.
• Znieczulanie się na poziomie emocjonalnym: na przykład uniknie /marnotrawienie całej energii, która aktywuje ciało (np. szybsze bicie serca w złości / lęku) i tym samym budzi nieprzyjemne emocje.
• Unikanie ekspozycji (bycie w „strefie komfortu”): na przykład prokrastynowanie zadań, niekończenie projektów i argumentowanie to własną opinia, że nie są wystarczająco dobre (rys perfekcjonistyczny? 🙂 ). W ten sposób unikamy potencjalnej porażki / sukcesu.

Dlaczego ważne jest rozpoznanie własnej skłonności do unikania?

Posiadanie wiedzy na ten temat jest pierwszym krokiem w kierunku zmiany. Oznacza to, że kiedy jesteś świadom własnego funkcjonowania i sposobu działania, otwiera się perspektywa do tego, aby zrobić „coś” co zmieni zasady gry. Ponadto, jeśli znasz konsekwencje i koszty unikania pewnych sytuacji, możesz być bardziej skłonny do wprowadzania zmiany.

Tendencje do nadużywania strategii unikowych w dłuższej perspektywie będą ograniczać codzienne funkcjonowanie. Na przykład niektóre problemy zdrowia psychicznego, takie jak lęk społeczny, rozwijają się w konsekwencji utrzymującej się w czasie tendencji do unikania.

Jakie cechy mają osoby ze skłonnością do unikania?

1. W mniejszym stopniu rozwijają własne umiejętności, zasoby osobiste i/lub mocne strony – osoby te unikają sytuacji, w których mogły by nabyć nowe umiejętności.
2. Odczuwają lęk przed odczuwaniem dyskomfortu emocjonalnego, ponieważ czują, że nie są w stanie nim zarządzać.
3. Obawiają się odczuwania i własnej ekspresji intensywnych emocji w stosunku do innych.
4. Posiadają niska samoocenę. Brak wiary we własne możliwości radzenia sobie ze swoimi problemami lub sytuacjami, które są dla niej skomplikowane.
5. Niska odporność na przeciwności losu. Osoba czuje się krucha i bezsilna w obliczu niewygodnej lub problematycznej sytuacji.
6. Postrzeganie własnych trudności jako coś strasznego i stygmatyzującego. Generuje to poczucie zagrożenia i wyobcowania.

Strategie unikania są kluczową kwestią w procesach terapeutycznych, odgrywa fundamentalną rolę w psychologii i optymalnym rozwoju życia jednostki. W mojej praktyce terapeutycznej, u większości pacjentów, z którymi pracuję obserwuję strategie unikania jako źródło wielu psychologicznych problemów i trudności., Zaprzestanie unikania powoduje bardzo znaczące zmiany w kierunku dobrostanu. Często nie zdajemy sobie sprawy, w jakim stopniu unikanie jest automatyczną odpowiedzią, na wiele życiowych sytuacji. Kiedy jesteśmy smutni – nie chcemy, żeby inni nas widzieli. Jeśli czujemy, że nie lubimy swojego ciała – ograniczamy nasze życie towarzyskie. Jeśli pojawia się zakłopotanie w kontaktach z innymi – izolujemy się…

Jak już napisałem powyżej unikanie nie ogranicza się wyłącznie do „niedziałania”, wręcz przeciwnie – często mamy do czynienia z podejmowaniem działań, które pozwalają „uciekać” od tego, co sprawia nam dyskomfort. Czasami czynności te, ze względu na swoją intensywność lub treść, mogą być szkodliwe, powodując uzależnienie: kompulsywne zakupy, problemy z hazardem lub hazard patologiczny (gry wideo, bingo, zakłady…) , uzależnienie od seksu lub używanie substancji (narkotyki, tytoń, alkohol ). itp.

Jeśli takie strategie są Ci dobrze znane, tym bardziej powinieneś zadbać o siebie i poszukać profesjonalnej pomocy.

Dla kogo może być pomocna książka UNIKANIE, WYCOFANIE, IZOLACJA?

Jeśli masz dość walki z niewspierającymi myślami, emocjami i postrzeganiem sytuacji, ta książka pomoże ci przerwać cykl unikania, który leży w sercu twojego zaburzenia. Aby zmienić jakiekolwiek nieprzystosowawcze zachowanie, musisz najpierw zacząć być świadomym tego, kiedy ono występuje. 

Lektura poradnika pomoże ci zacząć rozwijać umiejętności skutecznego radzenia sobie, których potrzebujesz, aby z odwagą i pewnością stawiać czoła życiowym wyzwaniom.

Dzięki temu przewodnikowi rozwiniesz umiejętności oparte na transdiagnostycznej terapii behawioralnej (TBT), protokole opartym na dowodach, zaprojektowanym, aby pomóc Ci zidentyfikować i przezwyciężyć problemy związane z unikaniem i izolacją związane z depresją, lękiem i zespołem stresu pourazowego (PTSD). Dowiesz się również, jak bezpiecznie i stopniowo wdrażać techniki autoterapeutyczne.

Podsumowanie

Unikanie ogranicza i zmienia w sposób niekorzystny życie. Skłonność do unikania jest związana z innymi czynnikami psychologicznymi (myślami, zachowaniami i emocjami). Trudno w sposób samodzielny, bez wykonania odpowiedniej pracy jest zrozumieć, jak działa unikanie, a przede wszystkim bardzo trudno jest zmienić styl radzenia sobie z unikaniem na bardziej aktywny. Poprzez terapię psychologiczną jesteś w stanie ustalić, co skłoniło Cię do korzystania z tego typu radzenia sobie dotychczas i będziesz pracować nad zastąpieniem go zdrowszym i skuteczniejszym. Poprzez terapię psychologiczną wypracujesz bardziej adaptacyjne strategie radzenia sobie, które zwiększą Twoje zasoby osobiste i pomogą rozwiązać Twoje trudności emocjonalne i poprawić zdrowie psychiczne. Jeśli nie masz możliwości podjęcia terapii, zacznij od lektury książki – myślę, że będzie ona dla Ciebie dobrym przewodnikiem i dostarczy przydatnych narzędzi.